Rooksporen (IFFR 1992)

De film is gebaseerd op het toneelstuk De vrouw die een rookspoor achterliet van Lidy van Marissing dat zij schreef in opdracht van het Instituut voor Theateronderzoek van Jan Kassies.

Het centrale personage in Rooksporen is een vrouw die zich tegenover een vragensteller bevindt. Rondom deze ondervragingsscènes zijn er scènes waarin 26 getuigen (van A tot Z) worden geïntroduceerd: eerst in hun huizen en vervolgens in een ruimte die aan de ondervragingsruimte grenst. De vragensteller heeft een dubbelzinnige identiteit en functie: hij richt zich nu eens rechtstreeks vragend tot de vrouw, wendt zich dan weer uitsluitend luisterend en kijkend, als klankbord, naar de getuigen. En ook de getuigen hebben een ongrijpbare identiteit. Wie of wat ze zijn blijft in het midden, zij bestaan dankzij de zinnelijkheid en/of raadselachtigheid van hun taal. Waarvan de vrouw beschuldigd wordt, is evenmin geheel duidelijk. De meeste getuigen vinden aan het slot wel dat zij schuldig is, maar waaraan precies blijft de vraag. Het enige waaraan niet getwijfeld hoeft te worden is dat zij een buitenbeentje is. Als zij fixeerbaar lijkt, ontspringt zij de dans waarin iedere waarnemer haar voor zich probeert te betrekken.îOnder de vele personages bevinden zich naast vrienden van de maker, als filmer-dichter Rein Bloem, enkele van de beste en bekendste acteurs uit het Nederlandse theatercircuit en de filmwereld, zoals Joop Admiraal, Sacha Bulthuis, Thom Hoffman, Johan Leysen en Titus Muizelaar.
Lidy van Marissing en Frans van de Staak werkten al eerder samen aan de scenario's voor de films Er gaat een eindeloze stoet mensen door mij heen (1981) en Op uw akkertje (1982).